Evlenmenin hak ve ihtiyaç olduğu gerçeği yanında, birbirleriyle bir arada kalmaları artık eziyet halini almış çiftlerin boşanmak diye bir hakka sahip olmadıklarını, ülke mevzuatında boşanma hakkının bulunmadığını varsaydığımızda, boşanmanın da ne kadar hak ve ihtiyaç olduğunu ve boşanma ihtiyacına adeta öcüymüş gibi bakılmaması gerektiğini daha iyi anlayabiliriz.
Avukat olarak, boşanma avukatı olarak Türkiye’de gelen müracaatlara baktığımızda, boşanma davalarının önemli bir miktara ulaşmış olduğunu da anlayabilmekteyiz. Malta ve Filipinler’de boşanmak yasakken, İspanya’da 1981’de, Şili’de de 2004’te yapılan düzenleme ile boşanma hakkı, ülke vatandaşlarına tanınmıştır. İrlanda ve Polonya boşanmanın çok zor olduğu, İsveç ise boşanmanın kolay ama tarafların mağdur olmamaları için sıkı kuralların getirildiği bir ülkedir.
Elbette ki arzu edilen ancak gerçekleşmesi mümkün olmayan yani ütopya diyebileceğimiz arzumuz hiç kimsenin boşanmak ihtiyacı duymamasıdır. Boşanmanın hayat kalitesine olumlu katkıları da mevcutken, intihar üzerine yapılan bir araştırmaya göre hemen hemen her toplumda boşanmışlarda intihar oranı, evlilerden hatta dullardan, bekârlardan bile daha fazladır. Boşanmaların yasak olmadığı, çok olduğu toplumlarda kadınların intihar oranı erkeklerden azdır. Boşanmanın yasak ya da az olduğu toplumlarda aksine kadınların oranı daha fazladır.
